.... Θέλοντας να κατανοήσουμε έστω και ένα από τα αιτήματα όλων αυτών των συντεχνιών σταθήκαμε στο βασικότερο, δηλαδή στο γεγονός ότι για να μπορέσουν να αδειοδοτηθούν αναγκάστηκαν να καταβάλουν μια ολόκληρη περιουσία η οποία σήμερα απαξιώνεται με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων τους.
Ακόμα και έτσι να είναι τα πράγματα πάλι δεν μπορέσαμε να ταυτιστούμε μαζί τους και να τους κατανοήσουμε.
Θα σας θυμίσουμε ότι το 1999 συνειδητά κάποιοι αποφάσισαν να επενδύσουν στο ελληνικό χρηματιστήριο – η πρακτική είναι καθημερινή αλλά το παράδειγμα συγκεκριμένο για να μπορέσουμε να απαξιώσουμε το συγκεκριμένο αίτημα αυτών των συντεχνιών – χάνοντας ολόκληρες περιουσίες, όταν αυτό λογικά κάποια στιγμή άρχισε να βυθίζεται.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να απαξιώνεται καθημερινά σε ορισμένες περιοχές ακόμα και η αξία ακινήτων.
Δεν έχουμε δει κανένα ιδιοκτήτη να βγει να διεκδικήσει τα χαμένα του λεφτά γιατί πάλι σε μια ελεύθερη αγορά ο καθένας θα πρέπει να αναλαμβάνει το ρίσκο του.Ποιο πρόσφατα με την κρίση στην αγορά ομολόγων ορισμένοι έχασαν λεφτά που είχαν επενδύσει σε μια αγορά η οποία θεωρείτε μηδενικού ρίσκου.
Πάλι δεν είδαμε κάποιον να βγει και να διεκδικήσει τα χαμένα, ακόμα και αν και στην περίπτωση αυτή θεωρούσε ότι μεθοδευμένα τα έχασε γιατί γνωρίζουμε ότι αυτά τα ρίσκα υπάρχουν σε μια ελεύθερη αγορά.
Δε θα αναφερθούμε βέβαια στο μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων στις οποίες κάποιοι έχουν επενδύσει και χάσει τα λεφτά τους τόσα χρόνια.
Θα πρέπει επιτέλους σε αυτή χώρα ορισμένοι να καταλάβουν ότι η αγορά είναι ελεύθερη και στην αγορά αυτή ανάλογα με το ρίσκο που αναλαμβάνει κανείς χάνει ή κερδίζει.
Αν το κράτος αποφασίσει να αποζημιώσει έστω και με ένα ευρώ όλους αυτούς που προνομιακά και σε βάρος όλων μας συντηρεί τόσα χρόνια τότε θα πρέπει να αποζημιώσει αναλογικά και όλους τους άλλους οι οποίοι έχασαν περιουσίες ολόκληρες σε άλλες μορφές επενδύσεων αλλά και δεν έχουν επιβαρύνει και κανένα μέχρι σήμερα.
Γιάννης Κίτσος, Bsc, Msc
Οικονομολόγος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου